Vuurgaard, moespad, wijntuin….

We blikken terug op het afgelopen jaar. Eind april, begin mei en we planten eindelijk de in de winter bestelde druivenstokken.

De kleine wijngaard van vijfenzeventig stokken wordt een apart ontwerp namelijk de nerven van een boomblad.

   

We hebben de stokken dan ook in drie delen geplant: de cabernet cortis in het midden van de wijngaard, de zogenaamde hoofdnerf. De zij-nerven aan de meest schaduwrijke linkerkant worden gevormd door de Souvignier gris.

De druif monarch wordt aangeplant aan de meest zonnige rechterkant. De achterliggende gedachte is dat deze hybride druif de meeste zon nodig heeft vandaar deze keuze.

  

Juni

Zolang we geen druiven kunnen oogsten maken we vlierbloesemsiroop. Dat is een kinderlijk eenvoudig recept en gaat als volgt: nadat je de bloesemschermen geplukt hebt, deze zacht uitschudden om alle kleine insecten en andere gespuis dat je niet in je sap wilt hebben te verwijderen.

Vervolgens knip je de bloemetjes van de steeltjes (zo min mogelijk steeltjes anders wordt het sap bitter), doe er één of twee gesneden citroenen bij, dat conserveert en maakt het fris van smaak.

 

Je doet alles in een emmer of grote pan en vult deze met water. Om de bloesem de smaak aan het water te laten afgeven zet je dit ongeveer twee dagen op een koele plaats. Daarna zeef je de bloesem en de citroen eruit en breng je het bloesemsap met suiker aan de kook en laat het indikken zodat het siroop wordt. In schone flesjes, label eraan en klaar!

We serveren onze vlierbloesemlimonade tijdens onze eerste Open (Vuurpad)Dag met een zelfgemaakte brandnetelquiche (met brandnetels die ook van het stukje land komen).

Juli

Deze maand organiseren we een kruidenwandeling onder leiding van Anne van der Linden. Van Anne kregen we de tip om van de Sambucus nigra (de gewone vlier), als de schermen in bloei staan, thee te maken. Gewoon een scherm in een theeglas doen, water dat aan de kook is geweest er overheen gieten en klaar is kees.

Het is eigenlijk niet meer de beste tijd van het jaar om een kruidenwandeling te doen, het voorjaar is geschikter, maar we proberen het toch om te kijken wat er zoal op het Vuurpad te vinden is. En dat is best nog wel veel vind ik.

 

Wat was er zoal te zien? Gewone weegbree, guichelheil (heel klein oranje bloemetje), gele ratelaar, nagelkruid….Heel leuk en leerzaam deze kruidenwandeling.

Augustus

De keuze om moestuinbakken op het Vuurpad te zetten heeft vrij goed uitgepakt. Deze groenten doen het over het algemeen beter dan de moestuin op de Sint Pietersberg. Dat zet ons aan het denken. We twijfelen of we niet moeten stoppen met de moestuin en al het ‘moes’ over te plaatsen naar het Vuurpad.

Naast deze bakken planten we nog twee laagstam appelboompjes en twee perenboompjes van kwekerij Bastin.

     

September

De allesoverheersende brandnetels beginnen langzaam plaats te maken voor meer bloemrijk grasland met hier en daar een pompoen die buiten de moestuinbakken zijn weg vindt. Nu het brandnetelmaaisel nog afvoeren.

Om het maaiafval te drogen heeft Pim een hooiruiter gemaakt. Wat is een hooiruiter? Het is een aloude manier om hooi te stapelen door middel van een houten takken constructie, een beetje in de vorm van een tipi tent, zodat het gras kan drogen.

 

Het hooi dat vorige week gemaaid is, is nu op de hooiruiter gestapeld. Het grasmengsel kan zo verder drogen en blijft de hele winter zichtbaar. Het ziet er grappig uit. Allerlei insecten kunnen er nu inkruipen en dat lokt vogels en muizen die ook kunnen schuilen in deze hooiruiter. En misschien weten de uilen en valken in de buurt dit plekje ook te waarderen. Waarschijnlijk hebben ze meer oog voor de muizen.

Over droogte gesproken: de wijngaard heeft veel te lijden gehad van de veel te warme zomer en ook het gras moet nu bijkomen van de droogte. Maar een beetje gezonde druivenstok moet ”struggelen” dus we zullen zien of de jonge aanplant het overleeft.

 

Oktober

We blijven maar oogsten uit de moestuinbakken: mierzoete kersentomaatjes, onaangetaste aardappelen (geen coloradokever gespot), veel sla (geen slakkenplaag) en de druivenstokken piepen vrolijk hun hoofd boven de beschermhoezen uit. De oogst ziet er gezonder en minder getergd uit dan in onze  ”traditionele” volkstuin, die we probeerden om te vormen tot een permacultuur-achtige groene plek.We ervaren op het Vuurpad meer evenwicht, ook in ons hoofd.

 

 

November

We hakken de knoop door wat betreft de moestuin bovenop de Sint-Pietersberg (overigens de hoogst gelegen moestuin van Nederland!) en eind van dit jaar stoppen we ermee. Terugkijkend hebben we veel geleerd en tijdens de pandemie er veel energie, plezier en inspiratie kunnen oogsten (maar niet veel groenten :).

    

December

De vrieskou valt onverwacht het Vuurpad aan en gijzelt al het groen door er een mooie witte sluier over heen te leggen. De spruitjes zijn te laat geplant en zijn erg klein gebleven maar hierdoor leren we steeds beter plannen. Het wordt wel een beetje spannend voor de druivenstokken die nu hun tweede uitdaging aan moeten gaan in hun korte bestaan, na een bijzonder droge zomer.

    

De druivenstok kan namelijk kapot gaan bij -10 graden celsius. Voorjaarsvorst kan nog meer schade aanrichten maar bij jonge aanplant kan koning winter ook zijn ijzige sporen nalaten.

Het is begin december en afgelopen nacht is het al min zeven graden geweest. Zullen de druivenstokken deze winter overleven? We zullen zien…in ieder geval was 2022 een vruchtbaar jaar en 2023?

Tot ziens moestuin en Hallo Vuurpad!

Het Vuurpad is een voorheen overwoekerde stuk land dat langzaam meer biodivers wordt met o.a. een paddenpoel, bloemenweide, en insectenhotel, maar ook door het aanplanten van fruitbomen en een wijngaard, zodat dier ѐn mens zich thuis voelt.