Ik ontmoet Peter Nijskens in een moderne zwarte loods, gelegen net buiten Wilderen, Sint-Truiden in het hart van de Belgische fruitstreek Haspengouw. Het opvallend strakke, industriële design van de buitenkant contrasteert met de serene, ingetogen luxe die de ruimte vanbinnen uitstraalt.

Nijskens, die ons hartelijk verwelkomt, legt uit dat de loods ontworpen is door zijn jongste nicht, een architect. Dit detail vertelt veel over de transformatie van het oorspronkelijke familiebedrijf. Het van oudsher in de fruitteelt gewortelde bedrijf omarmt zichtbaar vernieuwing. Vanuit de strakke binnenruimte heb je direct uitzicht op de druivenstokken die nu naast de overgebleven appelbomen groeien. Het is een duidelijk beeld van de overgang die hier plaatsvindt.

Nieuwe Weg

Aan een strakke witte tafel vertelt Peter Nijskens over zijn carrièrewending: “Direct na mijn studie ben ik de fruitteelt ingegaan. Ik werkte eerst samen met mijn vader en ben daarna voor mezelf begonnen. De crisis in deze sector zette me aan het denken. Ik had twee opties: blijven aanmodderen en weinig verdienen, of iets heel anders beginnen.

“Hoe lang was u actief in de fruitsector?

“Sinds mijn achttiende. Na twee jaar talenstudie en een jaar in het leger ben ik 38 jaar fruitkweker geweest. Sinds een jaar of acht ben ik wijnbouwer. Ik kwam via via in contact met Peter Colemont van ‘Clos d’Opleeuw’ voor een proeverij. Mijn vrienden opperden: ‘Is wijnbouw niet iets voor jou?’ Mijn eerste reactie was: ‘Waarom zou ik als bijna vijftiger nog met druiven beginnen?’”

Een Gezinsbesluit en een Nieuwe start

“We hebben hier met het hele gezin aan tafel gezeten,” vertelt Nijskens. “Ik ben getrouwd en heb drie kinderen. Op dat moment zei mijn oudste dochter: ‘Papa, ik ga je helpen.’ Ze is naar Frankrijk gegaan en heeft daar bij een wijnboer de fijne kneepjes van het vak geleerd.”

“Onze eerste druivenstokken zijn in 2015 hier in Wilderen geplant. Het was een bewuste keuze om deels over te schakelen van fruitteelt naar wijnbouw, als reactie op de aanhoudende appelcrisis.”

Van Fruit naar Druiventeelt

Peter Nijskens wijst naar buiten, naar rechts. “Hier stonden vroeger peren. Die vijf lange rijen. De peren zijn al gerooid en de appels gaan er ook uit

Terwijl we naar buiten lopen, wijst hij naar de wijnstokken: “Deze auxerrois-druivenstokken dienen als demonstratie voor rondleidingen. De bodem hier is zandleem, heel vruchtbaar, wat typisch is voor Haspengouw. Dit zorgt voor zeer groeikrachtige stokken. In de zomer worden ze enkele keren machinaal gesnoeid, de wintersnoei doen we met de hand.”

Snoeimethode en Suikerproductie

“Welke snoeimethode hanteert u?”

“Ik gebruik de Guyot simple methode. De druivenstokken staan vrij hoog, op ongeveer 1,80 meter. De trossen beginnen pas op 90 centimeter te groeien en reiken tot ongeveer 1,20 meter. Ik kies bewust voor deze hoogte, omdat ik machinaal snoei. Zo voorkom ik dat de messen de palen raken. Bovendien geldt: hoe hoger de stokken, hoe meer bladoppervlak en dus hoe meer suikers de druiven kunnen aanmaken.”

---

Van Fruitkoeling naar Wijnproductie

We lopen terug naar de loods waar de wijn gemaakt wordt, direct naast de ontvangstruimte. De andere loodsen zijn nog steeds in gebruik als fruitkoelingen.

“Het gaat goed met de verkoop van uw wijnen. Overweegt u uitbreiding?”

“Ik heb nu 7,5 hectare druivenstokken,” antwoordt Nijskens. “Dat is voorlopig meer dan genoeg.”

Hij blikt terug op de afgelopen jaren: “Vorig jaar, 2022, was een topjaar. In 2020 hadden we helaas veel vorst en 2021 was erg nat, maar ik mocht niet klagen en had een redelijk goede oogst. In 2017 moesten we creatief zijn. De oogst dreigde te mislukken, dus maakten we uit noodzaak een blend van chardonnay, pinot gris en auxerrois. Zo ontstond onze schuimwijn.”

Ondertussen staan we midden in de loods waar Gloire de Duras wordt geproduceerd.

Gault Millau

“U werkt ook met houten vaten?”

“Jazeker,” antwoordt Nijskens trots. “Onze Pinot Gris Barrique heeft zelfs een Belgian Wine Award van Gault Millau gekregen.”

Hij leidt me verder door de productieruimte en legt de processen uit, zoals de malolactische gisting en andere technieken. Een grote pneumatische pers valt meteen op, wat duidelijk wijst op een behoorlijke investeringen.

“We persen volledige trossen en de druiven worden niet ontsteeld. Ik doe er handmatig drie kwartier tot een uur over om de pers te vullen. Machinaal kan dat in tien minuten en dat bespaart me uiteindelijk kostbare tijd.”

Een Proeverij

We beginnen met een kleine proeverij van een blend gemaakt van chardonnay en auxerrois. “Deze wijn maken we al vanaf het begin en hij valt enorm in de smaak,” vertelt Peter Nijskens. “Het is een verfrissende en elegante terraswijn die perfect combineert met vis. De druiven vullen elkaar mooi aan, wat resulteert in een weelderige, maar toch elegante geur.”

Nijskens vertelt tijdens het proeven verder over zijn achtergrond: “Ik heb mijn wijnstokken uit Luxemburg gehaald en mijn eerste lessen wijnbouw gevolgd bij Syntra in Hasselt, bij Geurt van Rennes.” Na deze opleiding ontmoette hij een oenoloog uit Antwerpen. “De samenwerking met hem is heel goed. Hij komt regelmatig langs, en tijdens het seizoen is hij er elke drie tot vier weken om te controleren of alles goed gaat. Ik leer het meeste van de praktijk. Het voelt alsof ik privéles krijg als hij hier is.”

Pinot Gris & Riesling

Na de blend proeven we een Pinot Gris uit 2022, die ronder, voller en bloemiger van smaak is. Hierna schenkt Peter een droge Riesling uit 2020 met een opmerkelijk lange afdronk.

“Deze wijn heeft 10 gram restsuiker, maar door de aanwezige zuren proef je dat niet,” legt Nijskens uit. “Onze lichtzoete Riesling verkoopt zeer goed. Vorig jaar hebben we voor het eerst een rosé gemaakt, die meteen helemaal was uitverkocht.”

De ‘Clos’ van Kasteel Duras

Na de proeverij neemt Peter ons mee naar een plek vol contrast: het klassieke Kasteel Duras met zijn ommuurde wijngaard, een ‘Clos’. Na het openen van het ijzeren hek betreden we deze bijzondere locatie.

“Hier,” vertelt Peter, “staan op de zand- en leembodem drieduizend Riesling-stokken die in 2017 zijn aangeplant. De muren zorgen ervoor dat de warmte wordt vastgehouden, waardoor de wijngaard minder gevoelig is voor vorst.”

De koningin van de druiven

De aanplant van Riesling in België is op zich niet uniek, maar de ligging in een ommuurde wijngaard is dat wel. Peter erkent dat de verkoop van deze druif uitdagend kan zijn. “Mensen kennen vaak alleen chardonnay en hebben een vooroordeel dat Riesling zoet is. Maar voor mij is Riesling de koningin van de druiven.” Zijn oplossing? “Ik overtuig mensen door ze simpelweg te laten proeven.”

De uitdagingen van Riesling

Peter Nijskens vertelt over de uitdagingen van zijn Riesling-aanplant: “Ik krijg vaak de vraag of ik de Riesling rijp krijg. Daarmee heb ik gelukkig geen problemen. In de ommuurde ‘Clos’ blijft de warmte hangen, wat ideaal is. Wel kan het voorkomen dat de wind na een regenbui de eerste rij druivenstokken niet kan drogen, waardoor de druiven soms rotten. De muur is namelijk vier tot vijf meter hoog. Het vriest er echter nooit.”

“Mijn andere Riesling-perceel ligt op een heuvel. De ligging is de belangrijkste reden dat ik ze daar rijp krijg. Ik doe verder niets speciaals, de druiven rijpen hier vanzelf goed. Als fruitkweker heb ik veel ervaring, maar als wijnbouwer heb ik juist veel geleerd van de praktijk.”
“De grond is hier uitstekend, lichte leem. De meeste percelen zijn vlak, maar twee liggen op een heuvel en één in een ‘Clos’. Sommige percelen zijn wel gevoeliger voor vorst dan andere. Vorst is een grote zorg, zoals ik in 2020 heb ervaren. Gelukkig hebben we nu al drie jaar geen vorst meer gehad.”

‘’Ik heb vaak de vraag gehad: krijg je de riesling rijp? Ik heb daar geen problemen mee. Zo is het warmer binnen de ommuurde clos. Wel kan tijdens regen de wind niet bij de eerste rij stokken, waardoor die druiven soms rot zijn. Die muur is namelijk vier/vijf meter hoog. Het vriest er nooit.

Mijn tweede perceel riesling heb ik op een heuvel; het is vanwege die ligging dat ik ze rijp krijg’’. ‘’Ik doe niets speciaals, ze worden gewoon goed rijp. Als fruitkweker heb ik ervaring, maar als wijnbouwer niet. De grond is hier goed, lichte leem. De meeste percelen zijn vlak, twee op een heuvel en één clos. Sommige percelen zijn vorstgevoeliger dan anderen. Van vorst word ik niet blij. Dat heb ik in 2020 meegemaakt. Nu hebben we drie jaar geen vorst gehad.’

Hybride druiven en natuurlijke processen

“Overwoog u geen hybride druivensoorten aan te planten?”

“Nee,” antwoordt Peter Nijskens resoluut. “Ik wil zo min mogelijk ingrijpen. Als het veel regent, is de kans op valse meeldauw groot. Dan moet je handelen, anders kan je hele oogst verloren gaan. We zetten alles op alles om een succesvolle oogst voor Gloire de Duras te garanderen.”

Hij sluit af met een blik op de indrukwekkende groei: “In ons eerste jaar begonnen we met 1600 flessen. De afgelopen drie jaar is dat gemiddelde gestegen naar 35.000 flessen.”

---

Biodynamische versus conventionele aanpak

“Mijn oenoloog werkt biodynamisch en die heeft in 2021 geen enkele druif kunnen oogsten,” vertelt Peter. “De middelen die ik gebruik tegen meeldauw worden ook in de fruitteelt ingezet, terwijl de middelen tegen valse meeldauw en andere ziektes eveneens in de aardappelteelt worden gebruikt. Ik spuit alles zelf.”

Om de wijngaarden tegen vorst te beschermen, gebruikt hij verschillende methoden: “We werken met infraroodlichten – een nieuw systeem – en vuurpotten. Eén perceel zal ik beregenen, en we gebruiken warmtekanonnen op gasflessen die 360 graden ronddraaien. Inmiddels staat de derde oogst voor de deur.”

Toekomstplannen

Op de vraag naar zijn toekomstplannen, antwoordt Peter: “Binnen een jaar of drie wil ik helemaal stoppen met appels, maar de peren wil ik wel blijven combineren met de druiven. Als het aan mij lag, zou ik nog meer aanplanten. Ik heb nog één hectare op een heuvel beschikbaar, maar mijn gezin zegt: ‘Stop maar, we hebben genoeg.’ Met 7,5 hectare is dat op dit moment ook zo. De komende drie tot vier jaar breiden we zeker niet uit, ook omdat het vinden van personeel een probleem is.”

---

De passie voor wijn

“Ik vind het wijnbouwen echter fantastisch,” vertelt Peter. “Het voelt niet als werken. Mensen komen hier voor een proeverij en betalen me als ze weggaan. Wie wil dat nou niet? Het hele proces kost wel veel tijd. Het onderhouden van vijf tot tien hectare appels is vrij eenvoudig, maar het maken en verkopen van wijn is veel intensiever.”

Een echt familiebedrijf

Het wijndomein is een echt familieproject, waarin iedereen elkaar aanvult. Peter is verantwoordelijk voor het werk in de wijngaard, de rondleidingen en de wijnproductie. “Ik ben elke week in de wijngaard en zie alles,” zegt hij.

Zijn jongste dochter Isaline regelt de marketing en sociale media en helpt mee met het persen en etiketteren. De bedoeling is dat zijn zoon hem in de toekomst meer gaat bijstaan. Dochter Laura werkt bij wijnhandel Les Caves de Bordeaux in Knokke, waar ze ook Belgische wijnen en hun eigen wijn verkoopt. Daarnaast verzorgt zij de administratie, zoals facturatie en accijnzen, en helpt ze regelmatig bij proeverijen.

Dit is een uitstekende samenvatting en een krachtige conclusie. Om het in de stijl van het interview te houden, kun je het formuleren als een afsluitende observatie.

---

Een familiegedreven succesverhaal

Gloire de Duras is een jong, maar nu al succesvol wijnhuis. De snelle groei en de erkenning zijn onmiskenbaar te danken aan de gezamenlijke inspanningen van de hele familie Nijskens. Hun passie en toewijding hebben van een crisis in de fruitteelt een bloeiend nieuw hoofdstuk in de Belgische wijnbouw gemaakt.

Als ik afscheid neem, werp ik nog een laatste blik op het klassieke Kasteel Duras. Het is dit kasteel van de Graaf dat het jonge en moderne wijnmerk “Gloire de Duras” voorziet van een aristocratisch en mysterieus aura. De perfecte symbiose van traditie en vernieuwing.

Zie ook https://gloirededuras.be/