Midwinter Droom Tweede kerstdag, midwinter. Slenterend over de stille Sint-Pietersberg, verzonken in een diepe winterslaap, komen we langs een groot groen metalen hek. De letters EPV vallen op, en erachter liggen enkele volkstuinen. Bij het hek raken we in gesprek met een echtpaar. Het blijkt een terrein te zijn van de voormalige personeelsvereniging van de ENCI. Een paar mails en weken later ben ik de trotse eigenaar van een eigen stukje Pietersberg.

Maart: Ontwaakt! Bijna lente. De witte deken is weg en de natuur ontwaakt. Ik voel de onrust kriebelen en zaai thuis alvast wat voor in potten: aubergines, tomaten, courgettes, radijsjes en bonen. Ondertussen verdiep ik me in de moestuinromantiek van Jan Wolkers in zijn boek Amstelglorie.

April: Peentjes Zweten Het begint nu écht te kriebelen. Ik bezoek verschillende kwekers, maak een tripje naar Villa Augustus in Dordrecht en haal een stapel boeken bij de bibliotheek. Om het helemaal af te maken, schaf ik een spirituele groentekalender aan, met maanstanden en zaaischema’s. Ik raak overspoeld met informatie en zie even door de bomen het spirituele bos niet meer.

Eind april. De eerste zonnestralen nodigen uit om met schep en schoffel het onkruid te lijf te gaan. Voor mijn gevoel begint nu het échte werk. Ik leg een klein aardappelveldje aan. Tijdens het ploegen en zwoegen zie ik in gedachten “De Aardappeleters” van Van Gogh voor me. Ik twijfel of ik dit wel zo leuk vind. Maar een paar weken later verschijnen kleine aardappelstruikjes in rijen. Een wonder!

Mei: Hop Hop Hoera Met de stijgende temperatuur krijgt mijn volkstuin zowaar een mediterrane gloed. Rozemarijn, aalbessen en de paarse vlinderstruik bloeien uitbundig en vallen op door hun geur en kleur. Ik maak kennis met mijn buren: twee twintigers die hop verbouwen en er vervolgens bier van laten maken. Het eerste bier in Nederland gebrouwen met verse hop, vertellen ze trots. Hmmm, misschien is het toch wel leuk om die druivenstokken te planten?

Ik bestel online twee druivenstokken van het ras Regent, geschikt voor ons koele klimaat. Hopelijk houdt de druif ook van de stugge, ondoordringbare klei. Ik fantaseer over het organiseren van een wijnproeverij in mijn eigen tuin, met groentehapjes uit de moestuin. Proeven, ruiken, beleven. Echt Slow Food, op locatie.

Wordt vervolgd…