Stok bij Paalkie – Domein Aaldering
Het einde van de Zuid-Afrikaanse winter is in zicht, het is half augustus en we rijden op de Devon Valley road te Stellenbosch langs wijngoed Aaldering. Het is 11:00 uur in de ochtend en we besluiten spontaan een bezoek te brengen. Langs een lange oprijlaan, met aan weerszijden wijngaarden, rijden we richting het hoofdgebouw met op de achtergrond de heuvels van Stellenbosch.
Er wordt druk in en om de wijngaard gewerkt. Eenmaal binnen lijkt het leeg en verlaten. Er verschijnt al snel iemand die zich voorstelt als Gert-Jan Posthuma en zich verexcuseert dat ze midden in een verbouwing zitten. We merken er verder zelf niet veel van want alles ziet er sfeervol en verzorgd uit.
Gert-Jan straalt Hollandse nuchterheid uit (vraag: ”mag ik foto’s maken? Gert-Jan: ‘’Zal mijn vrouw even vragen want die ziet er beter uit dan mij’’) en begint meteen ronduit te vertellen over de druivenstokken rondom het domein, die blijken er namelijk ”voor de show” te staan.
”Dat noemt men in Zuid-Afrika”Stok bij paalkie” en dat beslaat zo’n anderhalve Hectare en met alleen de mourvèdre-druif. Niet zozeer voor de wijnproductie, maar juist omdat die variëteit mooi oogt.”
Het ziet er inderdaad prachtig uit.
”De druif die in de balustrade van het terras is aangeplant is een zoete tafeldruif namelijk de Hanepoot. Als we dan een proeverij hebben waar kinderen bij zijn, dan mogen die de zoete druiven opeten.”
Terwijl we plaatsnemen aan een van de proeftafels vertelt hij verder: “Ik ben getrouwd met Jacqueline Aaldering, dochter van de eigenaren. Mijn schoonouders kochten in 2004 dit stuk grond en dat was toen vierentwintig hectare druiven en er stond de helft van dit gebouw. Meer was er niet.”
”Ze kochten dit omdat ze droomden van het idee om zelf een wijngaard te beheren, leuk voor de oude dag. Ze hadden al affiniteit met de voedings-business en dus ook met wijn.”
“In eerste instantie zijn de druiven verkocht aan een coöperatie en in 2007 dachten ze: “Weet je wat, nu gaan we het nu eens zelf proberen”. Dus alles zelf geoogst en het hele circus eromheen van de vinificatie, fermentatie ook zelf gedaan.”
“Ze hadden toen alleen rode wijnen, zo´n 45.000 flessen: Vijftienduizend Shiraz, 15.000 cabernet en merlot en 15.000 pinotage. In 2009/2010 voor het eerst op de markt gebracht in Nederland via een eigen distributiebedrijf.”
“Dat ging hartstikke goed en toen dachten mijn schoonouders ‘’nou dan gaan we er ook alles aan doen om een topproduct te maken’’. Hier is altijd gekozen voor kwaliteit. Niet alleen de wijn maar ook de flessen en etiketten, de complete uitstraling.”
“Is de wijn niet goed genoeg dan stoppen we hem ook niet in de fles. Daar doen we ook écht geen concessie. De wijnen worden voornamelijk gelanceerd bij 1, 2 en 3 Michelinsterren restaurants, waaronder de Librije.”
Terwijl Gert-Jan gedreven vertelt laat hij ons ook meteen proeven van de wijnen. ”Jacqueline en ik zijn een jaar of zes geleden verhuisd naar Zuid-Afrika om ons langzaamaan in te leren in het management van het bedrijf. Niet op gebied van de wijnmakerij, want dat kan ik helemaal niet, en Jacqueline trouwens ook niet.”
”We hebben een Zuid-Afrikaanse wijnmaker en die is tevens viticulturist. Dus hij zorgt voor de beste druiven en met als doel ook de beste wijn. Jacqueline houdt zich bezig met de lodges, de hospitality en de financiën en ik ben verantwoordelijk voor sales en marketing. We hebben een klein team, veel Zuid-Afrikaners en een paar mensen uit Zimbabwe.”
Hoeveel stokken hebben jullie staan? ”Inmiddels hebben we drie hectare bijgekocht van onze buurman en nu hebben we 21 hectare beplant. Daarvan maken we ieder jaar zo’n honderdvijftigduizend flessen wijn”.
“Het is een Boutique Winery dat betekent dat het ons niet gaat om meer hectare en meer wijn te produceren. Ons doel is ieder jaar de wijnen een beetje beter te maken. Én te zorgen dat we voor al die flessen wijn klanten hebben, daar houd ik me dan mee bezig”.
Terwijl Gert-Jan de wijnen inschenkt: ”Zuid-Afrika is pas sinds de afschaffing van de Apartheid in 1994/95 de wijnen gaan vermarkten wereldwijd. Pas toen is Zuid-Afrika open gegaan voor export. Die Zuid-Afrikaanse wijnen zijn toen bekend geraakt als “Cheap and Cheerful”. Je kreeg een aardig glas wijn voor eigenlijk heel weinig geld. Maar dat is een stigma waar Zuid-Afrika nog jaren last van heeft gehad.”
Inmiddels verkoopt Aaldering zijn wijnen in 35 landen wereldwijd. Zestig procent gaat naar Europa en Azië 40 procent. Nederland is uiteraard hun grootste afzetgebied.
“En als je nu terugkijkt naar de afgelopen twintig jaar zie je dat er enorm geïnvesteerd is in de branche en dit ook mede door buitenlandse investeerders. Zuid-Afrikanen zijn toen ook gaan meekijken hoe wijn werd gemaakt over de grens. Als ik kijk naar onze wijnmaker kijk die is in Frankrijk geweest, Nieuw-Zeeland, Amerika. Heeft overal meegekeken en met name in Frankrijk.”
“Wij vertegenwoordigen nieuwe wereldwijnen maar als je naar ons procedé kijkt en onze doelstelling én naar de smaakprofielen dan zijn we erg gefocust op de ”oude wereld”.
We maken een houtgelagerde Chardonnay die in de Bourgogne-stijl is gemaakt. Dat komt toevallig ook goed uit want daar hebben ze een tekort”, zegt Gert-Jan zakelijk.
”Onze Sauvignon Blanc is een beetje een klassieke Loire-type sauvignon (•deze werd onlangs met goud bekroond door vakblad Decanter) en vervolgens proberen we het allerbeste te maken van de pinotage-druif.”
“Daar zijn ze toevallig vandaag net aan het snoeien”,en hij wijst naar buiten. “Dat is maar een klein productieblok van zes hectare pinotage en die doen het zo ontzettend goed.”
“We hebben hier 20 minuten vandaan een enorme plas water namelijk False Bay (”die zouden ze af moeten sluiten net als het Ijsselmeer maar dat is een ander verhaal’’) dat ligt tussen Gordon’s Bay, Muizenberg en Kaap de Goede Hoop, dus we krijgen hier een lekkere frisse bries in het groeiseizoen en dat helpt ons mooi fruitgedreven en frisse wijnen te maken.”
Ondertussen dat we geboeid luisteren naar Gert-Jan proeven we van de heerlijke, frisse en fruitige Sauvignon Blanc en genieten van het uitzicht.
“Als je hier in een restaurant zit krijg je waarschijnlijk een houtgelagerde Pinotage, en die maken we uiteraard ook, maar we maken ook een niet-houtgelagerde en die laat ik jullie straks even proeven. Er wordt ook een rosé en zelfs een witte variant van gemaakt! Vier verschillende soorten wijnen van een en dezelfde druif, Zuid-Afrika’s signature grape: de pinotage.”
Ik vraag welk type bodem ze hier hebben. Gert-Jan: ”Ze noemen het een combinatie van Hutton clay en (klo)Valley soils, dat zijn lagen eikenblad dat turf geworden is. Gemalen graniet (decomposed granite) is de eerste toplaag en dat maakt het voor de wortels heel makkelijk om te groeien. En daaronder zit voor ons die Hutton clay die vruchtbaar is en heel goed vocht vasthoudt, dus we maken weinig gebruik van irrigatie.”
We proeven ondertussen de pinotage rosé. Wat is jouw favoriete wijn? Gert-Jan “Dat ligt aan het seizoen en de gelegenheid. Met Lady M pinotage kun je eindeloos combineren. Die moet je jong drinken, is fruitgedreven, dus geen tien jaar in de kelder laten liggen. Leuk voor mensen die geen rode wijnen drinken. Het is namelijk een rode wijn maar het productieproces is hetzelfde als bij een witte wijn”.
“Deze rode wijn is een liefdesverklaring van Fons Aaldering aan zijn prachtige vrouw Marianne, vandaar de naam Lady M”.
Wij Nederlanders hebben van origine een band met Zuid-Afrika. De Nederlandse zeevaarder Simon van der Stel plantte ooit wijnstokken in 1679 op zijn landgoed Constantia en een paar eeuwen later, in 2004, streek de familie Aaldering neer en wist Europese elegantie te combineren met Hollandse nuchterheid in een prachtige Zuid-Afrikaanse setting.
Ik bedank Gert-Jan voor zijn ontvangst, die ondanks de verbouwing de tijd nam ons te ontvangen.
We nemen nog een flesje Pinotage Lady M mee om na te genieten van ons bezoek. Even later rijden we de oprijlaan weer naar beneden, langs de ”druivenstokkies” richting Devon Valley-road en nemen afscheid van Aaldering Vineyards & Wines.
Hollands Glorie genesteld in de zacht glooiende heuvels van Stellenbosch, alwaar een frisse Kaapse bries de laatste resten van de Zuid-Afrikaanse winter wegblaast.
Zie ook www.aaldering.co.za
Deel van foto’s dank aan Gert-Jan Aaldering.