Wederopstanding van de Soave
Soave. We zijn in het gebied waar een bekende Italiaanse witte wijn zijn naam aan ontleent. In het verleden was het hier ”massa is kassa” en kwamen er spotgoedkope niemandalletjes vandaan, voornamelijk van de vruchtbare vlakte ten zuiden van de autostrada A4 die van Milano naar Venezia raast.
Die lichtvoetige, eenvoudige wijnen worden nog steeds geproduceerd op de vruchtbare klei van de rivier de Adige en in de Povlakte. Het imago van de goedkope witte supermarktslobbers was een tijdje niet zo best, dus het werd tijd voor een kwaliteitsslag vonden enkele producenten.
Dat is gelukt. Nu wordt het als een van de beste witte wijnen van Italië genoemd én geroemd! We kunnen sinds een aantal jaren spreken van een wederopstanding van de Soave!
Het is maandagochtend, de grijze lucht voorspeld niet veel goeds. We gaan geen wijn proeven maar sfeer, in het stadje Soave, dat ligt in het Classico gebied. We parkeren la Macchina aan de buitenkant van de stadsmuur en gaan op zoek naar een informatiebord met plattegrond op zoek naar een leuke wandeling.
We staren naar het grote, kleurige metalen bord in de motregen en besluiten snel ons eigen plan te trekken met behulp van ”good old” google-maps.
Het is leeg in de straten van de ommuurde vestingstad. ”Dat moet ooit anders zijn geweest” bedenken we als we onder de stevige stenen stadsmuren doorlopen. Die muren werden gebouwd in 1369 om talrijke vijanden op afstand te houden.
Soave zelf ligt ten oosten van Verona en kun je grofweg opdelen in twee verschillende gebieden: vulkanische en kalkstenen heuvels in het noorden en de meer zuidelijk georienteerde (rivierklei) vlakte waar de rivier Adige doorheen slingert (en die drukke autostrada).
Rond de gemeentes Monteforte d’Alpone en het stadje Soave, in de heuvels, ligt het epicentrum van de Soave Classico. Deze wordt gemaakt van voornamelijk Garganega en een vleugje Trebbiano die hier op de deels vulkanische hellingen zijn aangeplant. Dit zijn uitlopers van de Alpen en op 250 meter hoog, boven de zeespiegel, staan de kwaliteits druivenstokken die niet lijken op de bulk- Soaves van de vlakte.
We struinen in en rond het fotogenieke stadje en gelukkig blijft het redelijk droog. Maar met of zonder regen, het stadje ademt nog steeds een middeleeuwse sfeer die goed geconserveerd is.
In één van de stadspoorten, de Porta Verona, hangen druiven aan het plafond te drogen, die door dit proces meer suikers krijgen. Daar wordt dus de zoete recioto wijn van gemaakt. Het beeld zegt eigenlijk meer dan duizend woorden. Alles ademt hier wijn.
Bovenop de heuvel namelijk, de Monte Tenda, ligt het 13e eeuwse kasteel Scaligero, dat waakt over het dorp. Dat was blijkbaar nodig want in het verleden werd het plaatsje overspoeld door de ene na de andere barbaarse invasie.
We besluiten door te wandelen, en slingeren naar boven via hobbelige, stenen straatjes de heuvel op, richting het middeleeuwse Castello, dat gebouwd werd door de adelijke familie Scaligeri.
Blijkbaar was het in het verleden nodig om de stad te beschermen tegen diverse bloederige invasies. Er stroomde geen wijn maar bloed door de stenige straatjes.
De zon breekt door de grijze lucht als we bovenaan de Monte Tenda arriveren, van waar we mooi uitzicht hebben. Vanaf deze heuvels zag men de vijand van ver aankomen…
We lopen vanaf de stenen Burcht de heuvel weer af en langs een beroemde wijngaard namelijk La Rocca van Pieropan. Deze wijnmaker is sinds 1880 gevestigd in het stadje Soave.
Eén van de allerbeste Soaves worden van de La Rocca druiven gemaakt. De algemene wijnstijl van de Soaves is fris en fruitig en deze worden jong gedronken. Maar deze top Soave heeft complexiteit, kracht, mede door de opvoeding in de kelder én doordat men de druiven aan de wijnstok laat hangen voordat ze deze oogsten. Dat geeft een geconcentreerder resultaat.
Nog even verder door de heuvel af kunnen we zo een wijngaardje inwandelen en zien we de traditionele de pergola-Veronese-stijl terug, die ook veel in de Valpollicella-streek te zien is.
Met dank aan de inspanningen van top wijnmakers als Pieropan, Anselmi en Inama heeft men van de Soave een topwijngebied gemaakt. De bulkwijnbarbaren zijn verdreven en hebben plaatsgemaakt voor adelijke Soaves met karakter en finesse, die de wijnwereld hebben veroverd.
We hebben dorst gekregen van ons wandeltripje en eenmaal weer beneden gaan we op zoek naar een slokje elegante en beschaafde Soave. Salute!
