Moestuinblog deel 1
Midwinter. Tweede kerstdag. Slenterend over de stille Sint-Pietersberg die verzonken is in een diepe winterslaap komen we langs een groot groen metalen hek met de letters EPV waarachter enkele volkstuinen liggen. Voor het hek raken we in gesprek met een echtpaar. Het perceel met moestuinen blijkt van de, voormalige, personeelsvereniging van de Enci te zijn geweest. Na het gesprek wisselen we enkele mailadressen uit. Enkele weken en mails later ben ik de trotse eigenaar geworden van een stukje Pietersberg.
Ora e Labora
Eind januari. Het patchwork van lapjes grond liggen bedekt onder een witte deken. De euforie van het bezit maakt plaats voor gepieker over wat te planten en hoe te onderhouden. De donkerbruine compacte kleigrond is volgens mij uitsluitend geschikt voor knoestige aardappelen en stugge koolsoorten. Geen gezellige groenten in mediterrane regenboogtinten en modieuze plukbloemen? Gij zult zweten, afzien, uren in de hete zon of de plenzende regen en dan héél misschien een heel klein worteltje of aardappeltje oogsten. Zucht…
Winterdeken
Februari. De witte deken is nog niet van plan te verdwijnen en maakt de grond nog kouder en ontoegankelijker dan hij al was. Het winterwit is overigens wél prachtig om te zien. In de tuin is een verdwaalde besneeuwde druivenstok te vinden. Ook een Rozemarijn-, vlinder-, en bessenstruik. Dat geeft hoop. In gedachten fantaseer ik namelijk over een hobby-wijngaardje. Dat is wel een lange termijninvestering realiseer ik me. En of de volkstuinten over vijf jaar nog zullen bestaan is onduidelijk volgens het bestuur. Ik zet het plan voorlopig uit mijn hoofd.
Ontwaakt!
Maart. Bijna Lente. De witte deken is weg en hier en daar ontwaakt de natuur uit haar winterslaap. Ik word er zelf ook een beetje onrustig van. Ik zaai thuis alvast wat voor in potten. Aubergines, tomaten, courgettes, radijsjes, bonen. Ondertussen lees ik ‘’Amstelglorie’’ over de volkstuin van Jan Wolkers. Inspirerende moestuinromantiek.
Maanstanden
Begin april. Het begint nu echt te kriebelen. Verschillende kwekers worden bezocht, een tripje naar Villa Augustus Dordrecht en een stapel boeken bij de bieb over hoe te moestuinieren. Ook aangeschaft: een spirituele groentekalender met maanstanden en schema’s wanneer wat te zaaien tijdens de maancyclus. Verder veel ge-googel op het wereld wijde web. Ik krijg een overload aan moestuin-informatie en zie even door de bomen het spirituele bos niet meer.
Peentjes zweten
Eind April. De eerste zonnestralen nodigen uit om gewapend met schep en schoffel het onkruid te lijf te gaan. Voor mijn gevoel gaat het échte werk nu pas beginnen. Ik leg een klein aardappelveldje aan. Zwoegen en ploegen. In gedachten zie ik ”De Aardappeleters” van Van Gogh voor me. Ik begin te twijfelen of ik dit nu wel zo leuk vind. Een paar weken later zijn kleine aardappelstruikjes in rijen zichtbaar. Een wonder!
Hop Hop
Mei. Met het stijgen van de temperatuur krijgt mijn volkstuin zowaar een mediterrane gloed. Rozemarijn, aalbessen, een paarse vlinderstruik bloeien uitbundig en vallen op in geur en kleur. Intussen heb ik kennisgemaakt met mijn moestuin buren. Twee twintigers die Hop laten groeien en er vervolgens bier van laten maken. Volgens hen het éérste bier in Nederland dat gebrouwen is met verse Hop. Hmmm misschien toch leuk als ik ook enkele druivenstokken ga planten?
Ik bestel online twee druivenstokken. Je moet klein beginnen. De druif heet Regent (zie ook blog Rolduc) en geschikt voor ons koele klimaat. Hopelijk houdt de druif ook van de stugge ondoordringbare klei. Ik bedenk dat de tuin leuk is om er een wijnproeverij te houden met groentehapjes uit de moestuin. Proeven, ruiken en beleven. Écht Slowfood op locatie.
Wordt vervolgd.
Info over het bier uit de moestuin Zie ook Brouwerij Zuyd
Wil je een eigen thema wijnproeverij? In je eigen moestuin? klik hier