De Romantische Rijnwijn

The faint air cools in the gloaming,
And peaceful flows the Rhine,
The thirsty summits are drinking,
The sunset’s flooding wine…

Een fragment uit Mark Twain’s vertaling van Heinrich Heine’s gedicht over het beroemde Rijndal in Duitsland, met zijn steile hellingen, sprookjesachtige burchten en rotsen, schilderachtige dorpen langs de meanderende rivier, suikerzoete wijnstokken, badend in de reflectie van het zonlicht van het immer stromende Rijnwater. Deze elementen inspireerde menig kunstenaar.

 

Levensader

Lord Byron, Goethe, Heinrich Heine en de schilder Turner raakten in vervoering door deze Romantische Rijn. Vandaag de dag is de rivier iets minder romantisch. De Rijn is één van Europa’s drukste waterwegen en belangrijkste levensader van de Duitse economie én dus ook de wijnindustrie. Wijngaarden bevinden zich aan weerszijden van de waterweg, op soms zeer steile leistenen hellingen. Zevenhonderd hectare is het openluchtmuseum Mittelrhein, vanaf de benedenloop bij de stad Bingen tot in het noorden bij Koblenz. Sinds 2002 erkend als Unesco’s werelderfgoed. Vooral de Loreley-rots is mysterieus en sprookjesachtig.

 

      

 

Pact met de duivel

We willen proeven van de Rijnromantiek en vertrekken vanuit het religieuze hoofdkwartier van de Duitse wijnbouw, Kloster Eberbach (zie vorig blog), meer noordelijk richting Loreley. Voordat we het zinnelijk stromende water volgen maken we, in de Rheingau, nog kennis met Weingut Christian Faust. We mogen nippen en sniffen aan diverse Oberrheinse rieslings, een groengele ´roter traminer´, en een spannende spätburgunder barrique genaamd ´Mephisto´. We laten ons verleiden door Faust en laden de automobiel vol met enkele flesjes van het duivelse sap.

 

      

Enclave

We volgen de stroom langs Geisenheim, bekend om zijn wijnuniversiteit, én het beroemde Schloss Johannisberg, bakermat van de spätlese riesling wijnen. Stoppen doen we niet want ons doel is het dorp Assmannshausen, een (rode wijn) enclave gelegen in een gebied waar de groengele riesling de dienst uitmaakt. De plek waar Kloster Eberbach ook enkele van zijn vrome druivenstokken (sommige zeer oude klonen uit de Bourgogne) heeft geplant, die zich vastklampen aan een speciaal soort leisteen (Phyllite slate) die de wijn zijn eigenzinnige karakter geeft. Het dorp zelf, een oud kuuroord, oogt wat uitgestorven maar heeft wel mooie vakwerkhuizen. Maar het échte Rijnromantiek-gevoel hebben we helaas nog niet te pakken.

 

 

 

Een reisje langs de Rijn

Er volgt een traag tripje met een rondvaartboot naar de westelijke oever van de rivier waar het dorp Bacharach ligt, dat in de middeleeuwen belangrijk was als hoofdplaats voor wijnopslag en transport. Bacharach claimt de geboorteplaats voor de Rijnromantiek te zijn en verdiend deze titel ook écht. Victor Hugo eerde de plek en zei “Ik ben aanbeland in één van de mooiste, meest plezierige, en tevens meest onbekende stad van de wereld”. Alles ademt hier de wijn-Rijnromantiek waar we zo naar op zoek waren. Na een zoet riesling-ijsje, de specialiteit van Eiscafé Italia ’76, vertrekken we naar het noorden via St Gaor richting Koblenz.

 

 

De grootste Wijnlus(t)

Een stop in St.Goarhausen (tegenover St.Goar) om wederom te proeven van de Rijnwijn, een rode Dunkelfelder en een witte (blanc de noir) spätburgunder van familiebedrijf Loreley Kellerei. Na de proeverij rijden we verder en komen aan bij het eindpunt van onze Rijntrip namelijk de grootste lus (bocht) van de Rijn. Hier ligt ook het grootste aaneengesloten wijngebied van de Mittelrhein, de Bopparder Hamm. De opbrengst van het 75 hectare grote gebied bedraagt ongeveer 600.000 liter, vrijwel uitsluitend van riesling, het meest aangeplante druivenras in dit Rijndal, maar dat had u ondertussen al begrepen.

      

Onze trip begon op de plek waar de rivier de Rijn in een bijna rechte hoek naar het westen buigt vervolgens naar het noorden stroomt langs de Loreley en we eindigen bij de Bopparder Hamm. De Loreley heeft ons uiteindelijk bedwelmd met haar wijnen, charmante landschap en zoete gezang…

Between the banks which bear the vine,
And hills all rich with blossom’d trees,
fields which promise corn and wine,
And scatter’d cities crowning these,
Whose far white walls along them shine.

(fragment uit Lord Byron’s gedicht Drachenfels).