-
Van ploeteren naar Permacultuur Wat begon als een romantisch samenzijn met de natuur, leek te verzanden in een huis-tuin-en-keuken-romannetje met spruitjeslucht. Het geploeter in de modder, het constante gevecht tegen onkruid en ongedierte… het putte me uit. Maar toen, net toen ik dacht de handdoek in de ring te gooien, diende zich een nieuwe aanpak
-
Na een beginnersdip, het gevoel te struggelen en geen plezier te beleven aan het vierkante lapje grond, volg ik nu de grillen van het groen zonder het mijn wil op te leggen. Onkruid? Ik verwelkom het met liefde. Ondoordringbare modder? Ik aanvaard het onvermijdelijke. Nu moet ik er eerlijkheidshalve bij vermelden dat mijn lief Pim
-
Juni. De aardappelen aarden goed in de vette klei. Ze staan mooi opgesteld in rijtjes. Langzaamaan begint het warmer te worden. Besjes aan de struik verkleuren zachtjes van lichtgeel naar rozeoranje en dan blozend rozerood. Het is bijna zomer. Veelvraat Juli. Het is nu volop zomer. De beruchte Coloradokever is gesignaleerd in de tuinen. Deze
-
Midwinter Droom Tweede kerstdag, midwinter. Slenterend over de stille Sint-Pietersberg, verzonken in een diepe winterslaap, komen we langs een groot groen metalen hek. De letters EPV vallen op, en erachter liggen enkele volkstuinen. Bij het hek raken we in gesprek met een echtpaar. Het blijkt een terrein te zijn van de voormalige personeelsvereniging van de
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
AiméVin 